Juliette de Graaf
De kunst van Juliette de Graaf (1983, NL) is het resultaat van de studie naar het geheugen. Herinneringen vervagen en persoonlijke herinneringen vallen samen met collectieve herinneringen. Het verhaal dat in ons verankerd is, verandert voortdurend en dat geldt ook voor het collectieve verhaal. Verhalen worden opnieuw verteld en verdraaid en worden en bestaan niet-lineair.
"Mijn werk laat het transformatieve en temporele verhaal zien. Een schilderij, een doek, een tekening, het zijn tijdelijke documenten die vereeuwigd proberen te worden. Alle werken zijn onderdeel van een verhaal, enerzijds een persoonlijke canon anderzijds, deze persoonlijke canon is ook gekoppeld aan een kunsthistorische canon.
De grillige geschiedenis, de onbetrouwbaarheid van herinneringen, het gebruik van schilderkunst om herinneringen op te roepen - of te creëren - en de unieke combinatie van kunsthistorische 'feiten', autobiografische elementen en fictie resulteren in een nieuwe manier van verhalen vertellen.
In mijn atelier is de performatieve handeling van het verbergen een worsteling, een worsteling met schilderen, een worsteling met het verleden. En weer staat schilderen ter discussie. De studio is een plaats van twijfel, discussie en referenties. Dit resulteert in een niet-lineair verhaal. Verschillende momenten in de tijd die met elkaar communiceren. En tegelijkertijd voel ik een connectie met veel vrouwelijke artiesten voor mij en ik voel me trots dat ik op de schouders van deze mooie artiesten mag staan.
De transformatie van het verleden door het nu fascineert mij, hoe nieuwe inzichten het verleden kunnen transformeren. Hoe kan ik dit verhaal regisseren? Wat kan zichtbaar zijn, wat kan worden gearchiveerd en waarover kunnen we speculeren?"
