Il Secreto di Eva - The secret of Eve

'Il Segreto di Eva' is een groepstentoonstelling van een collectief vrouwelijke kunstenaars, samengesteld door kunstenaar en curator Virginia Monteverde. De deelnemende kunstenaars wonen en werken in verschillende Italiaanse steden en maken gebruik van uiteenlopende technieken, waaronder sculptuur, schilderkunst, fotografie, videokunst en digitale kunst. De centrale thematiek van de tentoonstelling is kunst als universele taal: een middel om het heden te verbeelden en de toekomst te dromen. Het 'geheim' in deze context verwijst naar de vrouwelijke gevoeligheid die kunst zichtbaar maakt en betekenis geeft.

De afgelopen jaren heeft het collectief spraakmakende tentoonstellingen georganiseerd in Italiaanse steden als Genua, Vercelli, Varese, Syracuse en Turijn, evenals internationaal in Amsterdam en Athene. Met deze exposities vieren zij niet alleen de veelzijdigheid van vrouwelijke kunstenaars, maar dragen ze ook bij aan een breder debat over kunst en samenleving. Dit jaar heeft 'Il Segreto di Eva' een nieuw project ontwikkeld, waarbij op kleinere schaal wordt gewerkt met papier en fine art prints. Deze werken zullen vanaf april 2025 te zien zijn in Japan, in galeries in Osaka, Nagoya en Tokio.

Deelnemende kunstenaars:

Virginia Monteverde (Genua, Italië, kunstenaar en curator, lid Pulchri Studio), Lory Ginedumont (Genua, Italië), Paola Rando (Genua, Italië), Connie Bellantonio (Genua, Italië), Sabina Feroci (Carrara, Italië), Carla Iacono (Genua, Italië), Pina Inferrera (Bergamo, Italië), Luisa Mazza (Rome, Italië), Margherita Levo Rosenberg (Genua, Italië), Marilena Vita (Syracuse, Italië), Carla Crosio (Vercelli, Italië), Georgia Fambris (Athene, Griekenland), Fukushi Ito (Milaan, Italië), Viviana Milan (Genua, Italië), Tatjana Todorovic (Amsterdam, Nederland), Marcela Cernadas (Sevilla, Spanje), Anne Claire van den Elshout (Den Haag, lid Pulchri Studio), Samanta Malavasi (Berlijn, Duitsland), Renata Soro (Genua, Italië).

Kritische inleiding door Viana Conti: 

"Wanneer een kunstenaar een semantisch veld kiest waarin hij opereert, wacht hij op een respons – een opgeroepen of teweeggebrachte boodschap. In deze verwachting blijft hij de verborgenheid benadrukken, de terugtrekking naar een plaats van portrettering waar aanwezigheid afwezig is, om de opkomende zegelafdruk, het merkteken van een identiteit, een spoor, visueel of verbaal, te laten verschijnen. Net als een figuur die zich weerspiegelt in een spiegel, bevindt het onderwerp van het portret zich altijd elders. De tentoonstelling, beschreven in de taal van het onuitgesprokene, keert terug in een omtrek van licht: de onbereikbare volheid van de leegte." Viana Conti