Gerard Schoneveld

Geboren op een schip onder de oude spoorbrug in Rotterdam typeert hij zichzelf en zijn werk: ‘het geluid dat ik voortbracht als zuigeling werd overstemd door de toethoorn van een denderende trein. In een cadans van staal en stookolie zag ik jarenlang vanaf het dek het rivierenlandschap voorbij glijden. Daarom wilde ik als jongetje al vroeg trompet spelen en schilder ik landschappen die water weerspiegelen’. Op deze tentoonstelling heeft het landschap plaats gemaakt voor huiselijke voorstellingen met tafelstukken. Op de vraag of dit komt omdat zijn leven zich tegenwoordig op een rustige plek aan wal afspeelt antwoordt hij: ‘schilderkunstig gezien verschillen landschap en tafel niet van elkaar. Zoals een reiziger zich vrij door het landschap verplaatst, zo kan de blik van de onbeweeglijke tafelaar over het oppervlak van de tafel navigeren. Het huis op de dijk wordt een botervloot en de dijk is gelijk aan een plooi in een tafelkleed’. Het stilleven daagt de schilder wel uit tot het zoeken van nieuwe ordeningen. De spullen en de tafels zijn om die reden misschien soms omgeknikkerd, gestapeld, dwars gelegd en op zijn kop gezet.

Gerard Schoneveld