Het werk van Judith Pfaeltzer (1950) lijkt, zoals zoveel van haar beelden, op het overblijfsel van een verdwenen beschaving of een archeologisch relict, zoals een journalist het ooit omschreef. Een door de tijd en de elementen verweerd sacraal teken uit de oertijd. Toch ís dat het niet alleen, al laat Judith Pfaeltzer de kijker de vrijheid dat erin te zien.