als elementen van een transformatief groeiproces. In zeer letterlijke zin is dit ook haar werkwijze. Zij bouwt haar werk laag voor laag op. Door haar werk kapot te scheuren en vervolgens met die beschadigde elementen verder te bouwen is zij in staat een nieuwe wereld te creëren. De bevrijding van het beeld biedt hoop. Tannemaat typeert dit als de visualisatie van mogelijkheden. Uit de chaos en fragmenten groeit uiteindelijk een werk dat agressief en ten diepste fysiek is, maar tegelijkertijd ook een groot gebaar vormt dat troost biedt juist omdat het een nieuw universum verbeeldt. Er zit echte woede in haar werk het zoekt de extremen op. Het is de kracht van de tweestrijdigheid, krachtige en kwetsbare kunst zowel in het materiaal gebruik en in de thematiek, die haar werk zo eigen maken.