Dick Buijtelaar - Streetwise

In mijn werk ligt de focus op de onzichtbare werkelijkheid achter de condition humaine. In gedachten verzonken op een bankje of de tijd uitzittend in een bushokje: de verbeelding van een eerlijke realiteit. In Streetwise staat de mens centraal. Een verbeelding van de mens zoals hij is, rijk of arm, in iedere hoedanigheid. Het geeft te denken wat de prioriteiten zijn in ons bestaan als je ziet hoe men met het weinige dat men heeft ook gelukkig kan zijn.

Dat wat mij buitenshuis raakt, leg ik vast met mijn camera, als snapshots, om ze vervolgens uit te werken in mijn atelier. Daarbij teken ik niet zomaar na, maar probeer ik het verhaal te vangen achter de persoon, of de sfeer te treffen van een stad. De romantiek, maar ook de tragiek die ik er aantref, vertalen zich als vanzelfsprekend in beelden op papier of doek. Alsof situaties zich aan mij opdringen om te worden verwerkt. Mijn schilderijen spreken vaak voor zich, maar ook laat ik graag iets aan de verbeelding van de kijker over. Het gaat mij om de kunst van het zien: beauty is in the eye of the beholder.

Sinds mijn studie aan de KABK ben ik het meest gefascineerd door figuratieve kunst. Daarbij zoek ik naar een bepaalde bezieling. Hoe belangrijk het ook is om over een goede beheersing van het tekenen of schilderen te beschikken, de emotie komt ergens anders vandaan. Dat vraagt naar mijn idee om het oog van de kunstenaar, maar ook om het raken van de verbeeldingskracht van een kijker. Hoe een werk wordt geïnterpreteerd verschilt per persoon. Dat maakt kunst tot een persoonlijke ervaring en dit vormt voor mij een bijzonder aspect in mijn werk.

Mijn werk zou je zowel figuratief als impressionistisch kunnen noemen. Als kind tekenden mijn handen reeds wat mijn ogen zagen. Ik werk graag snel om het oorspronkelijke en de levendigheid in het kunstwerk vast te houden. Ga je te lang op iets door, dan verliest het zijn kracht en daarmee ook zijn ziel. Zoals het straatleven ook is wat het is: een momentopname van vergankelijkheid.

Met dank aan Monique Tolk.