Ronald Raaijmakers - I.M.

Al tijdens zijn studie op de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten specialiseerde Ronald zich in het schilderen van stillevens. Aanvankelijk koos hij voornamelijk traditionele voorwerpen als onderwerp voor zijn composities. Antiek aardewerk en glas, maar ook bijvoorbeeld eieren, schelpen en etenswaren met name fruit. Later kwamen daar niet alleen uiteenlopende gebruiksvoorwerpen bij uit diverse culturen, maar ook eigentijdse wegwerpartikelen als kartonnen verpakkingsdoosjes en draagtassen van papier of plastic. Objecten zonder enige status waar zelden aandachtig naar gekeken wordt, maar toch was zijn overtuiging dat ze qua kleur, glans en vorm niet minder boeiende kwaliteiten hebben dan de geglazuurde kommen en geïriseerde flessen in zijn andere stillevens. Ronald was als verzamelaar van voorwerpen van uiteenlopende aard omringd door honderden dingen die hij in de stilte van zijn atelier met enkel klassieke muziek op de achtergrond, schilderde tot schitterende stillevens. Na eerst een groot aantal jaren in aquarel techniek te hebben gewerkt, koos hij later voor het schilderen met olieverf en acrylverf. Hij heeft ook nog korte tijd zelf tempera-verf gemaakt.

De compositie van het stilleven was voor Ronald niet alleen het meest belangrijk maar ook de grootste uitdaging. De dingen moesten een logisch verband met elkaar hebben, zodat ze elkaar aanvulden als de ingrediënten in een smakelijk gerecht, zo vond hij. Het zorgvuldig afstemmen van de vormen ten opzichte van elkaar en de omringende ruimte vormde de basis voor zijn stillevens, waarbij de ruimte tussen de voorwerpen van groot belang was voor het onderlinge evenwicht. Realisme, ruimtelijkheid en het weg schilderen van zijn eigen handschrift zag Ronald als middelen om de voorwerpen zélf tot hun recht te laten komen. Met hele fijne penselen werden de voorwerpen tot in detail uitgewerkt. Juist deze persoonlijke stijl was zo kenmerkend voor de schilderijen van Ronald. Op deze manier wide hij rustpunten creëren in een woelige wereld, een contemplatief moment zijn voor de aandachtige toeschouwer.