Het werk van Lukas van de Vrande kenmerkt zich door drie eigenschappen.
Het werk is conceptueel: elk kunstwerk begint met een idee, dat hij vervolgens verder uitwerkt. Voor de materialisatie van een idee zoekt hij wat het best past bij het betreffende project. Hij maakt foto’s (die hij vervolgens vaak bewerkt), 3D-prints, kinetische kunst, mobiles, tegels en muziek.
Hij wil de toeschouwer actief betrekken in de beleving van zijn kunstwerken. Dat doet hij door mensen zelf een foto (solargraphy) of een patroon te laten maken (onregelmatige tegelpatronen), op een knop te laten drukken (strepen machine), door toeschouwers aan het kunstwerk te laten zitten (Plaat&Speler) of gewoon door erlangs te laten lopen, waardoor het beeld verandert (hond).
Tijdens zijn opleiding tot architect heeft hij geleerd projecten zowel kunstzinnig als technisch/wetenschappelijk aan te pakken. De interesse in deze twee tegengestelde werelden, is terug te vinden in veel van zijn werk.