Johannes Karman

In 1992 is de basis gelegd voor de monochrome doeken, waarvan de eersten zijn geëxposeerd in Nice onder de titel ‚Réfractions’.

Het thema is de invloed van het dagelijks licht, het spelende en het stille, als een techniek van ritme en schaduw. Als zachte sculpturen reflecteren de schilderijen het licht in drie dimensies – een ‚tableau vivant’ dat zich presenteert in de verschillende stadia van het licht in de uren van de dag. Het licht passeert onopgemerkt aan onze waarneming en wij nemen het op zonder er aan te denken – zie het blad van een boom, dat zijn vorm laat zien met een zichtbare dimensie in de verschillende stadia van het licht. Karman zoekt niet het spectaculaire, maar de stille aanwezigheid in de natuur van de seizoenen. Sinds eeuwen hadden de figuratieve schilders hun droom het licht te vangen, Karman realiseert deze droom in de abstractie.