Wil Korrelboom (1937-2020)

Wie denkt aan het werk van Wil Korrelboom zal zich concentreren op haar vaardigheden als portretkunstenares. Dat was inderdaad een van haar bezigheden, waaraan zij vooral aandacht besteedde, zowel via de fotografie als via de schilderkunst. 

Ze ging daarbij heel origineel te werk. Zo koos ze ervoor om toekomstige modellen te laten poseren op haar balkon. Het resultaat was een serie van meer dan duizend foto’s (snapshots, zoals ze die zelf noemde) en een tweetal tentoonstellingen. De eerste heette ‘25 jaar op en onder het balkon Balistraat 6’ en was te zien in de Haagse Kunstkring in 1999. De tweede, eveneens in de Haagse Kunstkring, vond plaats in 2009, onder de titel ‘35 jaar op en onder het balkon Balistraat 6’. “Naast dit werk”, verklaarde Wil Korrelboom, “presenteer ik een keuze uit de schilderijen die ik naar aanleiding hiervan maakte.

‘35 jaar balkon’-tentoonstelling is gelegen in het feit dat het een typisch Haags document is geworden: mijn balkon, een bedreigde oase in een veranderende en verstenende stad, met daarop bijna alleen Hagenaars, gefotografeerd vijfendertig jaar lang!”

Daarnaast was werk van Wil Korrelboom te zien uit de jaren zeventig van de vorige eeuw, het zogenaamde project Werkdoeken, volgens haar “met een feministisch tintje”. Inderdaad maakte ze in die tijd experimentele kostuums van papier en schuimplastic voor het Kunstmuseum Den Haag, het Centraal Museum Utrecht en het Dordrechts Museum. Ze was toentertijd ook docent Textiele Werkvormen aan de Hogeschool Rotterdam.

Wat opvalt is de grote variëteit in de portretten van Wil Korrelboom. Ze maakte zeer indringende portretten van haar zoon Jaap de Boer, in een weloverwogen compositie en een terughoudend kleurgebruik. Haar voorkeur voor donkere modellen bracht haar er toe de figuren te bekleden met fel getinte omslagdoeken. Een voortreffelijk portret wijst terug naar haar bezoek aan Accra, in Ghana, waar ze zichzelf confronteerde met de overgebleven bouwsels uit de koloniale periode, toen Accra een centrum was van de internationale slavenhandel. Wil Korrelboom had een uitgesproken voorkeur voor het mannelijk naakt. Zo maakte ze een expositie in der Duitse stad Hagen in 1993, onder de titel: ‘Der Mann nackt … na und?’ voorafgegaan door een vergelijkbare presentatie bij de Haagse Kunstkring, in 1992, getiteld ‘The Male Nude … so what?’ Ook hier had zij een geheel eigen methode om aan geschikte modellen te komen. Zo koos ze voor een atletische glazenwasser, die op een ladder tegen haar voorgevel aan het werk was. Heel ingetogen echter is haar levensgrote portret van Edwin, waarin haar talent als portrettist duidelijk zichtbaar is. Wil Korrelboom was werkend lid van Pulchri Studio.

Uit het artikel “Wil Korrelboom, Een keuze uit haar werk” van John Sillevis, te lezen in het Pulchri Magazine 2023 (nr. 4) dat verschijnt in de week van 11 december 2023.