Eppe de Haan

De beelden van Eppe de Haan (1949) staat in het teken van marmer. Het materiaal waarmee hij zijn carrière als beeldhouwer begon en tegelijkertijd het materiaal waaraan hij, tot op de dag van vandaag, zijn hart verpand heeft.

Zoals altijd in Eppe’s werk is hij ook hier op zoek naar de grenzen van het gevoel, de grenzen van het sentiment. Gevoel dat hij in sereniteit en balans weergeeft in steen. Een tegenstelling die hij overtuigend overbrugt, koude steen en warm sentiment. Het koude noorden en het warme zuiden van Italië. Maar al zijn beelden hebben van het begin af aan ook iets van doen met de thematiek van emotie en de uitdrukking daarvan. De namen van zijn beelden zijn veelzeggend voor zijn zoektocht naar de kern van gevoel en de introspectie daarvan: “Silent Whisper”, “Reflexie”, “Aurora”, “Guardiano” en “Gedachte”.

Zijn marmeren koppen, buiten elke menselijke proportie, tonen innerlijke verstilling. Het zijn peinzende filosofen die zonder woorden zeggen wat ze denken. Eppe’s werk is een voortdurend balanceren tussen houden van, vasthouden en loslaten. Het is die spanning maar ook die tederheid die zijn beelden zo bijzonder maken.