Irma den Hertog

In mijn werk probeer ik de dieptedimensies van de werkelijkheid zichtbaar te maken. Dieptedimensies die zich openbaren in uitzonderlijke bewustzijnsstaten die de Grieken de namen van goden gegeven hebben. De meest ingrijpende is Dionysos of Hades. Een naam die is afgeleid van Aeides dat letterlijk het Onzichtbare betekent. Hades openbaart zich in helse psychofysische pijnen die men moet doorstaan voor men het Licht kan aanschouwen dat de Grieken Apollo noemden.

Apollo komt van "apolumi" of doden. Apollo is de god van de kunsten en aanvoerder van de zoemende zingende Muzen die op hun beurt de dochters zijn van Mnemosyne, het Geheugen. In de mystieke dood is het alsof de normale tijd zich omkeert waardoor men terug kan schouwen tot aan het begin der tijden. Deze ervaring is overweldigend. Vanouds hebben god Apollo en zijn Muzen kunstenaars geïnspireerd tot het scheppen van kunstwerken.

Scheppen is in het Grieks "poiein" . We kunnen het Onzichtbare daarom ook "Poiesis" noemen. Poiesis is de Bron waaruit alles ontstaat en uiteindelijk weer naar terugkeert. Het woord "Poiesis" vinden we terug in ons woord "poëzie" dat dus in oorsprong een ruimere betekenis heeft dan wij er nu aan toekennen. Mijn eigen ervaringen, maar ook werken van dichters als Dante, D.H.Lawrence, T.S.Eliot, Ezra Pound, Arthur Rimbaud, Antonin Artaud, Paul Celan en Lucebert keren in mijn werk terug.

In de alchemie duidt men deze mystieke dood aan met de term Opus Magnum het Grote Werk en geeft men de verschillende fasen de namen Zwart, Wit en Rood of Nigredo, Albedo en Rubedo. Alchemisten beeldtaal zien we terug in het werk van Sigmar en Alselm Kiefer. Ook ik maak gebruik van beelden uit de alchemie.