Lisette Stuifzand

Het onderwerp dat ik kies is niet ver weg. Ik kruis het op mijn weg en in mijn directe omgeving. Het zijn ruimtes en objecten in de stad die schoonheid en een duidelijke identiteit ontberen.
In een fractie van een seconde trekt een bepaald detail van het onderwerp mijn aandacht. Door er bij stil te staan vallen me bepaalde details op die een vervreemdend effect hebben. Meestal worden deze veroorzaakt door reflecties in ramen of gladde oppervlakken. In combinatie met de omgeving ontstaat zo een nieuw beeld dat anders is dan wat je in het voorbijgaan ziet. Dat beeld blijft me bij terwijl ik mijn reis voortzet. Later bedenk ik welke invalshoeken een interessant beeld zouden kunnen opleveren. Op het moment dat dit vorm begint te krijgen, ga ik terug naar de scène en doe ik meer onderzoek.
De voorwerpen en de omgeving die ik schilder zijn door mensen gemaakt, maar hun aanwezigheid wordt in de beelden weggelaten. Ze zouden afleiden van wat ik wil laten zien. Een spel van lijnen en lagen op het doek die samen een bijna onmogelijke constructie vormen. Ik isoleer bepaalde details en laat ze in wisselwerking met de reflecties. Zo ontstaat al schilderend, laag voor laag, een transformatie naar een beeld dat een nieuwe werkelijkheid van het object vormt.