Een wijsgeer heeft ooit eens gezegd
-“er is geen groter geluk dan herkend te worden”-.
Zo is dat zeker bij beeldende kunst. De kunstenaar schept voor zichzelf en voor diegene die er herkenning in ziet. Voor beiden een geluksmoment als dat gebeurt.
Het maken is meestal een langdurig proces van bedenken en componeren van wikken en wegen waarna het edele handwerk een aanvang neemt. Voor de een een moeizaam en aarzelend proces voor een ander een trefzekere bliksemactie. Voor beiden een overwinning als het beoogde doel wordt bereikt.
Mijn werk wordt aangeduid als “hedendaags realisme”. Het hedendaagse zit hem in de eigentijdse onderwerpen maar is eigenlijk van alle tijden. Het ambacht is het zelfde gebleven, de aanpak kan op “hedendaagse” manier verwezenlijkt worden.
Omdat mijn onderwerpen divers zijn moet ik bij ieder onderwerp weer opnieuw uitvinden hoe ik het beoogde einddoel kan bereiken. Bloemen moeten anders dan portretten en landschappen anders dan stillevens. Nee makkelijk is het niet maar als het eind resultaat tevreden stemt voel ik mij gelukkig en voldaan.