Mieke Sampers houdt zich bezig met de herinneringen en de resten van de Eerste Wereldoorlog. Ze toont niet de gruwelen en de verwoesting van die oorlog maar door het gebruik van steeds hetzelfde voorwerp wel de massaliteit ervan: heel veel klaprozen, het symbool van de slachtoffers, brengt ze bijeen op staande, hangende en liggende objecten. Zo veel en zo opeengepakt liggen de ‘gedode’ klaprozen bij elkaar dat je niet alleen moet denken aan de vele slachtoffers, maar ook geconfronteerd wordt met de wonderlijke schoonheid van die veelheid.