Cees Post

Cees Post (1942) maakt kleine, constructivistische kunstwerken die je op kleding kan dragen, maar die ook in een vitrine tot hun recht komen. ‘Object-sieraden’ noemt hij ze. Minimal Art, met een verfijnd lijnenspel dat je van dichtbij moet beschouwen. Als sieraden gedragen komen de lijnen door de beweging tot leven. Daar draagt het glanzende zilver aan bij.

Cees Post is opgeleid tot goud- en zilversmid in Schoonhoven, waar hij al in 1958 zijn eerste abstract-geometrische sieraden vervaardigde. Aan de Vrije Academie in Den Haag bekwaamde hij zich op grafisch terrein. Daar ontwikkelde hij zijn abstracte lijnenspel tot grote hoogte, maar dan op papier. Hij voelde zich in die jaren verwant met de ’pure kunst’ van de Zero-kunstenaars.
Zijn eerste sieradententoonstelling in 1982, twintig jaar na het verlaten van Schoonhoven, betekende voor hem de start van een serieuze hervatting van het edelsmeedvak. De ene na de andere sieradenexpositie volgde en zijn bekendheid groeide. In 1990 werd zijn werk geselecteerd voor de grote Benelux-tentoonstelling ‘Hedendaagse sieraadkunst 1990’ en in 2000 ontwierp hij de Wilhelminaring, de landelijke oeuvreprijs die elke twee jaar wordt uitgereikt aan een vooraanstaand beeldhouwer.
Rechte lijnen van zilver en strakke geometrische vormen zijn kenmerkend voor zijn werk. Rechthoeken, driehoeken of vierkanten, ruimtelijk of in het platte vlak, met daarop verspringende, verschuivende of golvende lijnen. Diagonale lijnen die diepte suggereren, maar door een richtingverandering een tegengestelde kracht oproepen. Door het verschuiven en verspringen ontstaan optische effecten. Het is steeds een onderzoek naar de geometrische vorm in al zijn variaties. De composities komen niet volgens een van tevoren opgelegd getallensysteem tot stand, maar volledig gevoelsmatig.
In zilver (geoxideerd, glanzend of mat) laten de grafische effecten zich het beste uitdrukken. Gematteerd geelgoud gebruikt Post zo nu en dan als tegenvorm of afbakening. Zilver laat zich niet gemakkelijk tot een strak patroon transformeren. Dat vereist grote technische en ambachtelijke vaardigheid. Post probeert de hoogst haalbare perfectie te bereiken. De afstand tussen de zilveren staafjes moet tot op een tiende millimeter kloppen.

In het werk van Post valt een ontwikkeling op naar een steeds verdere beperking van de vormmiddelen. De laatste tien jaar werkt Cees Post bijna uitsluitend met het vierkant als basis, waarbinnen hij zijn lijnen zet. Post: ‘een vierkant is voor mij zowel een ankerpunt als ook een uitdaging in mijn zoektocht naar schoonheid. Het vierkant is mijn denkraam’. Juist die zelfopgelegde beperking dwingt tot verdieping. Binnen het vierkant laten de abstracte lijnen de ritmes dansen, brengen ze evenwicht en verstoren ze dat weer. Cees Post toont aan hoe je als kunstenaar het terrein van het gevoel kunt verkennen met uiterst spaarzame middelen.

Cees Post

Tentoonstellingen

Impressies